Dag 22-33 - San Francisco - thuis

Na ons ontbijt op de kamer moesten we nog de laatste spullen inpakken. Maar dat viel vies tegen... ; bij het wegen, bleek de grootste koffer bijna 5 kilo te zwaar. Dus steeds weer spullen eruit halen en weer opnieuw wegen. Uiteindelijk zit alles ingepakt en vertrekken we richting San Francisco International Airport. Maar eerst moeten we onze auto nog inleveren bij het Car Rental Center. Dit zit vlakbij de luchthaven en het inleveren van de auto gaat allemaal supersnel. Via een monorail komen we vervolgens bij de luchthaven. We leveren onze koffers in en maken we onze laatste dollars op. Dan kunnen we instappen voor onze vlucht KL0606. Onze vlucht loopt voorspoedig. Het lukt ons niet echt om te slapen in het vliegtuig, maar vermaken ons prima met de films en spelletjes die het entertainmentsysteem biedt. Om 9.20 uur komen we aan op Schiphol, maar moeten toch nog wel even wachten op onze bagage Dan hebben we onze koffers compleet en lopen we naar de uitgang. Tot onze verrassing staat daar onze broer/zwager/oom. Wat leuk! We gaan nog even samen wat drinken en dan zoeken we onze auto weer op. In de auto vallen Rick en Vera wel direct in slaap. Dan zijn weer thuis! En het is leuk thuiskomen, want de hele straat is versierd vanwege het dorpsfeest.  Het voelt goed om weer thuis te zijn. Er zijn best wel momenten waarop je beseft wat er op zo'n reis allemaal mis kan gaan. Maar wat hebben wij veel gelukt gehad dat alles zo goed is verlopen. We zijn niet ziek geworden, we hebben geen ongelukken gehad, geen overboekingen, geen neergestorte vliegtuigen, etc. Wat hebben wij een onvergetelijke reis gehad!! Liefs, Pieter, Jolanda, Rick en Vera

Dag 21 - San Francisco

We konden ons ontbijt vanmorgen ophalen bij de receptie. Er was niet veel keus. Koffie, thee, jus, fruit en verpakte koeken. Je moest je ontbijt op een dienblad plaatsen en meenemen naar je kamer en daar opeten. We kopen ook een family-ticket voor de Big Bus Tour die de eigenaresse zo bij ons aanbeveelt. We snappen dan ook direct waarom; de commissie die zij hiervoor krijgt moeten we direct cash ($20,-) aan haar betalen en deze wordt in minder gebracht van de officiële prijs die we dan nog in de bus moeten betalen. We lopen naar de halte tegenover het hotel maar dan blijkt dat de bus niet om het kwartier rijdt maar 's morgens pas een uur later voor de tweede keer langs komt. Balen. Ruim een uur later dan gepland stappen we op bus bovenin een open dubbeldekker. Prima uitzicht. Het is best wel fris en we zijn blij dat we daar goed op gekleed zijn. Via oortelefoontjes krijgen we de wetenswaardigheden te horen van de mooie plekjes waar we langsrijden. We krijgen zo een goed beeld van de stand. Na ruim twee uur komen we aan bij de Golden Gate Bridge. Hier waait het heel erg en het is erg koud. We rijden over de brug en daar stappen we uit om even op te warmen in de zon. en natuurlijk om wat foto's te maken van de beroemde brug. De brug is bijna altijd in de nevel gehuld. Ook vandaag, maar het schijnt nog mee te vallen.

We gaan weer op de bus en stappen vervolgens uit bij Union Square. Hier lopen we even binnen bij Macy's. We lopen door de gezellige winkelstraatjes van China Town naar de Fischerman's Wharf naar Pier 39. Deze pier is vooral bekend vanwege de zeeleeuwen die hun vaste stek hier hebben op een stel drijvende vlonders. We lopen de pier verder af en gaan hier  bij de Pier Market eten. De laatste keer uit eten voorlopig. We bestellen lekkere visgerechten en nog een kom Cham Showder. Alhoewel....Rick kiest toch wéér voor een hamburger, ha, ha.  We bestellen nog één nagerecht (vanille-ijs met warme brownie) die we met z'n vieren delen (daar kijken ze hier helemaal niet raar van op; je krijgt er gewoon vier lepels bij).  Moe maar voldaan lopen we de pier weer af. We hebben geen zin meer om naar het hotel te lopen en pakken de taxi. Dat gaat een stuk sneller. Terug in de motelkamer delen we de koffers weer opnieuw in en maken we alles alvast wat klaar voor de terugreis. Het zit er bijna weer op.

Wat een geweldig avontuur was dit; wat een prachtige reis en wat een bijzondere ervaring. Nu nog de reis weer terug naar huis. Het wordt morgen een lange dag. Eerst naar San Francisco Int. Airport, auto inleveren en dan een vlucht van 10 uur en een kwartier, en dan nog 1,5 uur naar huis rijden. We hopen op een voorspoedige terugreis! Bij deze wil ik alvast alle lezers en de mensen die een reactie plaatsen bedanken. Alhoewel het toch wel even tijd kost om een blog bij te houden, heb ik dit met veel plezier gedaan. een leuke manier om het thuisfront en andere geïnteresseerden op de hoogte te houden. Ook vonden we het erg leuk om jullie reacties te lezen, waarvoor nogmaals onze dank.

Dag 20 - Yosemite- San Francisco

Om zes uur gaat de wekker en we zijn alle vier ook helemaal wakker. We stappen uit ons bed, maar ´Aaacchhww..  "##$%_"@, wat doen die kuiten zeer´! Het is zo vroeg nog lekker rustig bij de douches, dus dat scheelt weer. We hebben de koffers snel gepakt en zijn even na zevenen al weer onderweg. Net voor we het park uitrijden, stoppen we bij een paar picknickbanken om nog even wat te eten. En bij de uitgang van het park maken we onze vierde 'National Park-toegangsbordfoto'. Het is onze laatste grote rit alweer, de laatste dagen lijken ineens heel snel te gaan. We rijden door glooiend landschap, waarvan het gras helemaal geel is. Dan naderen we via Oakloand San Francisco. We rijden over de grote tolbrug (Bay Bridge) de stad in. En alhoewel we onze Garmin-navigatie soms erg onduidelijk vinden, weten we toch vrij vlot Town House Motel te vinden. Het is 13.45 uur maar we mogen alvast onze kamer in. Daar ploffen we op de bedden neer. De kinderen gaan tv kijken en ik werk het blog even bij. Hier hebben we gelukkig weer internet.

We besluiten om naar Fischermans Wharf te lopen en daar wat te gaan eten. Op de kaart lijkt het een klein stukje lopen, maar.... San Francisco is op 43 heuvels gebouwd, ....héle steile heuvels.... Auw, auw, dat vinden onze beenspieren niet leuk na onze zware wandeling van gisteren. Ons motel is gevestigd aan Lombardstreet. Een deel van deze straat is heel beroemd omdat het bekend staat als het meest bochtige straatje ter wereld. Het stukje is slechts één huizenblok lang, maar bevat 8 scherpe haarspeldbochten (aangelegd is 1922, hellingsperentage van 27graden). We lopen via trappen aan de zijkant van deze straat naar beneden. Toch vreemd, vele straten zijn minstens zo steil, maar daar is de weg gewoon recht. Ondanks de steile wegen wordt  hier erg hard gereden. Ook de Coit Tower is vanaf  deze plek goed te zien. We lopen langs gezellige winkeltjes en gaan een hapje eten. Daarna lopen we terug. We zien de beroemde Cable Cars en overwegen een ritje met de tram. Maar er staat een enorme rij. Daar hebben we geen zin in. Dan toch maar de heuvel weer op lopen. Er stopt een zwarte limousine (oud exemplaar en chauffeur in spijkerbroek), de chauffeur stapt uit en probeert ons over te halen om in te stappen. Dat klinkt aantrekkelijk en we onderhandelen over de prijs ($20,-) en voor we het weten zitten de kinderen er al in. Maar dan blijkt dat de chauffeur ons tot het begin van de straat wil brengen in niet naar het motel. We voelen ons genept; dat doen we dus niet.  En dus wordt het toch lopen... Boven op de heuvel aangekomen hebben we mooi zicht op het Alcatraz-eiland in de verte zien we ook de Golden Gate Bridge. Via het motel kunnen we kaartjes kopen voor een hop-on-hop-off-bustour, die hier voor het motel stopt. Dat lijkt ons nu wel wat. Eerst maar weer eens goede nacht slapen (onze op-één-na laatste nacht alweer).

Dag 19 - Yosemite NP

Voor vandaag hebben we de wekker gezet op 7.00 AM. We gaan we de Panoramatrail lopen. Dit is een pittige wandeling van 15 km die start vanaf Glacier Point (hoogteverschil tussen start- en eindpunt bijna 1 km) . We trekken de bergschoenen aan en vullen de rugtassen met appels, waspeentjes, brood, nootjes en acht flessen water. We lopen richting de halte van de shuttlebus en die kwam er net aanrijden. Oeps.. dat ging maar net goed. De bus bracht ons naar Yosemite Lodge waar we konden overstappen in een touringcarbus voor de rit naar Glacier Point van 8.30 AM. De kaartjes hadden we al eerder via internet/skype besteld.  De rit duurt ruim een uur. De chauffeur rijdt al 13 jaar drie keer per dag deze rit . Toch weet hij met humor leuke anekdotes en moppen te vertellen. Tegen tienen arriveren we bij Glacier Point. Hier hebben we een prachtig uitzicht op de Half Dome. Dit is een enorme granieten rots die lijkt gehalveerd. De steile wand is ooit ontstaan door gletsjers. 

De wandeltocht biedt prachtige vergezichten en doordat we bergafwaarts lopen, hebben we het tempo er flink in. Dit loopt lekker. Dan komen we bij Illilouette Fall en gaan we even zitten om wat te eten. We trekken onze schoenen uit en lopen door het ijskoude water. Heerlijk verfrissend. We pakken de kaart er bij. Ik had verwacht dat we al over de helft waren (al kon dan qua tijd eigenlijk niet), maar we blijken op een kwart van de tocht te zijn. We gaan weer verder. Dan moeten we weer flink klimmen en begint het ook nog wat te regenen.  Jee, het valt best tegen. Het dal waar we naar toe moeten is nog heel ver weg. Maar we hebben geen keus, dus we gaan vrolijk verder. We besluiten op het laatste deel de wat kortere John Muir Trail te gaan lopen, maar dan zijn we al bij de Nevada Fall; afslag blijkbaar gemist. Maar deze waterval is prachtig. Het water stort hier met veel geweld naar beneden.

We zijn onze wandeltocht gestart op de linkerberg, rechts bovenin op bovenstaande foto. Het pad bij de watervallen gaat erg steil naar beneden, via granieten rotsblokken waar soms een soort trap van gemaakt is, maar je moet bij elke stap goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Ik vind het best gevaarlijk. Maar het gaat allemaal goed en het laatste stuk lopen we langs de Merced River naar de shuttlestop. Wat zijn we ontzettend trots op Rick en Vera dat zij zo'n zware wandeltocht hebben volbracht. Heel knap. Met de kennis van nu zou ik niet snel weer zo'n tocht ondernemen. Maar.. het was wel prachtig!! Om zes uur zijn we weer thuis en we kunnen geen stap meer zetten. Pieter haalt een pizza (ja, alwéér, ha,ha) en om negen uur liggen we alle vier al in bed. We zijn net in diepe slaap, wanneer we wakker gemaakt worden door een ranger. We moeten onze auto verplaatsen voor zeven uur de volgende ochtend, want een groot gedeelte van het parkeerterrein zit tussen een historische appelboomgaard en de beren mogen de appels niet eten omdat dat niet tot hun oorspronkelijke voeding hoort. Daarom worden de volgende dag de appels geplukt. Omdat we morgen graag een beetje willen uitslapen, gaan Pieter en ik slaapdronken op zoek naar een andere parkeerplek. Maar nergens meer een plekje te vinden. De ranger stelt voor om een heel eind verder op te parkeren en dan met de shuttlebus weer terug te komen. Dat lijkt ons geen goed plan, omdat we morgen weer vertrekken. We besluiten om dan maar vroeg te vertrekken de volgende dag. We zetten de wekker op zes uur en kruipen weer in bed. Maar door al dat gedoe en lawaai, duurt het lang voordat we in slaap vallen.   En we weten het nu zeker...kamperen is niets voor ons. :-)

Dag 18 - Monterey - Yosemite NP

Vandaag rijden we van Monterey naar Yosemite National Park. We hadden plannen om de Cannery Row en Monterey Bay Aquarium te gaan, maar dat neemt wel ruim een halve dag in beslag. Helaas,... bewaren we voor de volgende keer ;-). We zijn inmiddels gearriveerd in Curry Village in Yosemite National Park. Dit ´dorpje´  bestaat uit vele tenthuisjes.   Na het inchecken gaan we op zoek naar onze tent. Het plattegrondje is een nogal onduidelijk dus we moeten even zoeken en de huisjes lijken natuurlijk allemaal op elkaar. Dan hebben we de onze gevonden. Dat is wel even slikken na de luxe van onze suite van afgelopen nacht, ha,ha. 3 simpele bedden, een klein kastje en een stoel. Het toiletgebouw zit een eindje verderop. Daar moeten we het mee doen. Maar we passen ons snel aan. We lopen naar het zwembad, maar dat blijkt gesloten vanwege problemen met een pomp. Jammer. Dat halen we een pizza en eten die op in de lounge. De pizza smaakt prima. We lopen weer terug naar onze tent en stoppen al ons eten en drinken in de bearlocker. Dit is een ijzeren kast voor de tent. Je mag absoluut geen eten, drinken en toiletartikelen in je auto of tent bewaren. Jaarlijks breken de zwarte beren zo´n 200 auto´s open, op zoek naar voedsel. We kunnen maar moeilijk in slaap komen door alle geluiden (harde stemmen, knerpend grind en dichtslaan ijzeren deuren van de bearlockers...).

Dag 17 Santa Barbara - Montery Bay

De zon scheen vanmorgen al vroeg en om 8.15 uur lagen we al in het zwembad. Een frisse start van de dag. We besluiten om niet in het hotel te gaan ontbijten en halen later onderweg blueberry muffins. Lekker! Al snel zien we de kust en rijden we een lang stuk langs de kust. Wel vrij inspannend rijden door de vele bochten, maar wát een prachtige kustlijn. Onderweg stoppen we diverse keren bij ´Vista Points´, uitzichten onderweg. Bij een van de stops gaan we even pootje baden. Ineens ontdekken we een groep van ongeveer zes dolfijnen vlakbij. Wat een mooi gezicht. De groep zwemt heen en weer en het is een leuk om te zien waar ze steeds weer opduiken. Je kunt ze ook duidelijk horen. Wat later stoppen we bij Julia Pfeiffer Burns State Park, dit lijkt net net een klein paradijsje. Normaal is er ook nog een waterval te zien, maar vermoedelijk stond deze nu droog.

Tegen vijven komen we aan bij Hotel Pacific in Montery. Een sfeervol hotel vlakbij Fishermans Warf. We krijgen een gratis update voor een suite/familiekamer. Dit is een grote dubbele kamer, dus Rick en Vera slapen ieder in een tweepersoonsbed. Wij hebben een eigen slaapkamer. We worden uitgenodigd om in de salon wat te komen drinken en daarna lopen we naar Fishermans Warf. Wat een gezellige levendige pier. Vele restaurantjes, waar je her en der bij de ingang van de restaurants al de hier fameuze Clam Showder  (vissoep van strandgapers) kunt proeven. Smaakt prima. We kiezen een restaurantje met uitzicht op de zee. Wat een prachtig uitzicht. We zien zeehonden, een otter, pelikanen en kwallen. Wat bijzonder! We lopen terug en ondanks dat we een truitje of jasje aan hebben getrokken is het best fris. Gezien onze laatste twee bestemmingen, zullen we daar maar aan moeten wennen...