Dag 19 - Yosemite NP

Voor vandaag hebben we de wekker gezet op 7.00 AM. We gaan we de Panoramatrail lopen. Dit is een pittige wandeling van 15 km die start vanaf Glacier Point (hoogteverschil tussen start- en eindpunt bijna 1 km) . We trekken de bergschoenen aan en vullen de rugtassen met appels, waspeentjes, brood, nootjes en acht flessen water. We lopen richting de halte van de shuttlebus en die kwam er net aanrijden. Oeps.. dat ging maar net goed. De bus bracht ons naar Yosemite Lodge waar we konden overstappen in een touringcarbus voor de rit naar Glacier Point van 8.30 AM. De kaartjes hadden we al eerder via internet/skype besteld.  De rit duurt ruim een uur. De chauffeur rijdt al 13 jaar drie keer per dag deze rit . Toch weet hij met humor leuke anekdotes en moppen te vertellen. Tegen tienen arriveren we bij Glacier Point. Hier hebben we een prachtig uitzicht op de Half Dome. Dit is een enorme granieten rots die lijkt gehalveerd. De steile wand is ooit ontstaan door gletsjers. 

De wandeltocht biedt prachtige vergezichten en doordat we bergafwaarts lopen, hebben we het tempo er flink in. Dit loopt lekker. Dan komen we bij Illilouette Fall en gaan we even zitten om wat te eten. We trekken onze schoenen uit en lopen door het ijskoude water. Heerlijk verfrissend. We pakken de kaart er bij. Ik had verwacht dat we al over de helft waren (al kon dan qua tijd eigenlijk niet), maar we blijken op een kwart van de tocht te zijn. We gaan weer verder. Dan moeten we weer flink klimmen en begint het ook nog wat te regenen.  Jee, het valt best tegen. Het dal waar we naar toe moeten is nog heel ver weg. Maar we hebben geen keus, dus we gaan vrolijk verder. We besluiten op het laatste deel de wat kortere John Muir Trail te gaan lopen, maar dan zijn we al bij de Nevada Fall; afslag blijkbaar gemist. Maar deze waterval is prachtig. Het water stort hier met veel geweld naar beneden.

We zijn onze wandeltocht gestart op de linkerberg, rechts bovenin op bovenstaande foto. Het pad bij de watervallen gaat erg steil naar beneden, via granieten rotsblokken waar soms een soort trap van gemaakt is, maar je moet bij elke stap goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Ik vind het best gevaarlijk. Maar het gaat allemaal goed en het laatste stuk lopen we langs de Merced River naar de shuttlestop. Wat zijn we ontzettend trots op Rick en Vera dat zij zo'n zware wandeltocht hebben volbracht. Heel knap. Met de kennis van nu zou ik niet snel weer zo'n tocht ondernemen. Maar.. het was wel prachtig!! Om zes uur zijn we weer thuis en we kunnen geen stap meer zetten. Pieter haalt een pizza (ja, alwéér, ha,ha) en om negen uur liggen we alle vier al in bed. We zijn net in diepe slaap, wanneer we wakker gemaakt worden door een ranger. We moeten onze auto verplaatsen voor zeven uur de volgende ochtend, want een groot gedeelte van het parkeerterrein zit tussen een historische appelboomgaard en de beren mogen de appels niet eten omdat dat niet tot hun oorspronkelijke voeding hoort. Daarom worden de volgende dag de appels geplukt. Omdat we morgen graag een beetje willen uitslapen, gaan Pieter en ik slaapdronken op zoek naar een andere parkeerplek. Maar nergens meer een plekje te vinden. De ranger stelt voor om een heel eind verder op te parkeren en dan met de shuttlebus weer terug te komen. Dat lijkt ons geen goed plan, omdat we morgen weer vertrekken. We besluiten om dan maar vroeg te vertrekken de volgende dag. We zetten de wekker op zes uur en kruipen weer in bed. Maar door al dat gedoe en lawaai, duurt het lang voordat we in slaap vallen.   En we weten het nu zeker...kamperen is niets voor ons. :-)