Vandaag hebben we tickets
voor de Antelope Upper tour van 11.30 uur . De kinderen gaan nog even
zwembad waar ze met andere Nederlandse kinderen nog lekker kunnen spelen en wij op
onze kamer nog even wat lezen en de koffers weer pakken. Het kantoor waar we ons moeten melden zit op
enkele minuten rijden van ons hotel en
daar melden we ons om 11.15 uur. Om 11.30 uur vetrekken we in een grote Jeep
naar de Antelope Upper Canyon. De canyon is een door erosie ingesleten in kurketrekker-vormen
30 meter diepe speet . Het zit op het grondgebied van de Navajo indianen en zij
beheren dit grondgebied nog steeds. De tour mag dan ook alleen onder
begeleiding van deze stam. We hier in ongeveer 20 minuten naar toe. Het
grootste gedeelte offroad dus we moeten ons stevig vasthouden en we stuiteren flink
op de bankjes heen en weer. Met name de
tour van dit tijdstip is erg populair vanwege het invallende licht. De canyon is ongeveer 100 meter lang, 30 meter
diep en de breedte wisselt van 1 meter tot ongeveer 3 meter. We lopen de canyon in het het is inderdaad
prachtig! Een heel bijzonder natuurverschijnsel. Maar het is er ook druk. Vele groepen mensen met grote camera’s en statieven . Maar de tourbegeleiders zijn
dit wel gewend en loodsen hun groepen efficiënt door de canyon. Onze begeider geeft veel tips voor de beste foto’s en maakt er ook
nog een paar van ons vieren. Uiteindelijk maakt bijna iedereen dus dezelfde
foto’s en ik bedenk me dat als dit dag in dag uit en jaar in jaar uit zo gaat
er al heel foto’s van gemaakt moeten zijn.
We gaan weer terug in de Jeep en
stappen de auto in voor de tocht naar Grand Canyon National Park (3 uur
rijden). Eerst halen we bij de Safeway
nog wat boodschappen en een nieuwe zak ijs. Net uit Page stoppen we voor een
wandeltocht naar de Horshoe Bend. De
tocht lijkt niet zo lang, maar gaat door mul zand en dat loopt erg zwaar. Het
is ongeveer 35C, maar gelukkig bewolkt, anders is het bijna niet te doen. Het uitzicht is echter wel de moeite waard.
Prachtig! De Colorado-river heeft zich hier wel 300 meter diep uitgesleten. Het minuscule stipje aan de linkerkant op de foto is een flinke boot met ongeveer zes inzittenden. Wel een beetje eng want er zit
verder geen hekje voor, dus we houden Rick en Vera goed in de gaten. De terugtocht
is ook best pittig want nu voert het pad omhoog. We zijn voorlopig wel even uitgewandeld...
We
zeten in de auto wat luisterverhaaltjes op en de rit verloopt prima. We rijden
om 18.00 het park in (onze annual pass geeft toegang tot alle parken dus we
kunnen zo doorrijden). Het is rustig
op de weg maar ineens zien we een rij auto’s en een rij fotograferende mensen.
Dus ook maar even gestopt. Er bleek vlakbij een elk te staan. Een soort groot
hert met een erom gewei.
Auto’s reden op 3 meter afstand aan het beest voorbij, maar de elk bleef onverstoorbaar. Om 18.30 uur kwamen we aan bij Maswik Lodge. We kregen de sleutels mee en zochten onze cabin op. De verwachtingen van deze cabin, waren niet hoog en dat bleek terecht. Nogal armoedige hutjes. Maar de bedden zijn goed en het is schoon, dus je hoort ons verder niet klagen. We zitten op 3 minuten lopen van de rim in het park, dat is ook wat waard. Het is hier al snel donker en we halen nog even een softijsje bij de Lodge. Daarna weer het vaste ritueel van de geheugenkaartjes uit de camera’s halen en alle foto’s weer overzetten op de laptop. Daarna nog met behulp van de geotagger de gps-lokaties aan de foto’s koppelen en een back-upje op een usb-stick zetten, dan verhaaltje typen voor het blog, foto’s uploaden naar Pcasa en toevoegen aan blog. Alleen hebben we hier dit keer geen internet, alleen in de lodge. Daar zitten dus hele groepen met smartphones en laptops te internetten. Ik heb mijn verhaal nu in Word gezet en zal het straks proberen te uploaden.. Internet is hier TRAAAAG.... Verhaaltje staat er op, nu nog een paar foto's... .
Auto’s reden op 3 meter afstand aan het beest voorbij, maar de elk bleef onverstoorbaar. Om 18.30 uur kwamen we aan bij Maswik Lodge. We kregen de sleutels mee en zochten onze cabin op. De verwachtingen van deze cabin, waren niet hoog en dat bleek terecht. Nogal armoedige hutjes. Maar de bedden zijn goed en het is schoon, dus je hoort ons verder niet klagen. We zitten op 3 minuten lopen van de rim in het park, dat is ook wat waard. Het is hier al snel donker en we halen nog even een softijsje bij de Lodge. Daarna weer het vaste ritueel van de geheugenkaartjes uit de camera’s halen en alle foto’s weer overzetten op de laptop. Daarna nog met behulp van de geotagger de gps-lokaties aan de foto’s koppelen en een back-upje op een usb-stick zetten, dan verhaaltje typen voor het blog, foto’s uploaden naar Pcasa en toevoegen aan blog. Alleen hebben we hier dit keer geen internet, alleen in de lodge. Daar zitten dus hele groepen met smartphones en laptops te internetten. Ik heb mijn verhaal nu in Word gezet en zal het straks proberen te uploaden.. Internet is hier TRAAAAG.... Verhaaltje staat er op, nu nog een paar foto's... .
hallo veel plezier in het canion national park
BeantwoordenVerwijderenen hele mooie foto"s groeten van Simon deelstra.